Missie en Visie

Missie

Mannen helpen hun eigen avontuur te leven, vrij en heel te worden als mens en man om vanuit hun authenticiteit liefdevol samen te leven met al hun relaties en met de planeet. door reizen aan te bieden naar buiten en naar binnen.

Ik wil dat jij bereikt waar je voor komt. Ik loop met je mee. Ik daag je uit, en het is altijd aan jou. Ik benader jou vanuit positiviteit en energie. Ik gebruik mijn eigen ervaring, kracht en kwetsbaarheid als dat helpt, en ga de confrontatie niet uit de weg. Proces- en resultaatgericht, verdiepend en verbindend en speels. Op basis van jouw vraag ontstaat de vorm die nodig is, op maat. 

Maar wat je ook doet bij mij, het brengt je altijd een combinatie van avontuur, vitaliteit, plezier, verdieping en mannelijke broederschap, met als doel dat jij jezelf steeds meer heelt en je jouw eigen weg vindt. Het is jouw leven, en van niemand anders.

En dan een potje soft met elkaar zitten doen? 

Nee, zeker niet! Je wordt uitgenodigd jezelf te laten zien en onderzoeken, soms dwars door je schaamte heen. De diepte in, op zoek naar echt contact met jezelf en anderen, jij bepaalt je grenzen. 
We zoeken samen naar openheid, kracht en kwetsbaarheid. Het blijkt dat je kwetsbaarheid, je frustraties, je problemen op tafel leggen niet alleen je hart lucht, maar juist kracht en vertrouwen geeft. Zeker als mannen onderling dat doen, direct, met warmte en kameraadschap, en humor. 

Het gaat zeker vooral over gevoelens?

Je ratio heb je nodig, alleen is dat bij de meeste mannen al goed ontwikkelt. Sterker nog, bij de meeste mensen is die kant nogal overbelast. En bij mannen is dat nog sterker; onze samenleving geeft al eeuwen vrijwel uitsluitend waardering aan kennis, cognitie, rationaliteit, wetenschap, mannelijk lineair denken. En dat zijn zoals gezegd mannelijke kwaliteiten.  De  linkerhersenhelft (gevoelens, creativiteit, spontaniteit, intuïtie) wordt van jongs af aan weggeduwd in ons schoolsysteem, in onze samenleving. Gevoelens zijn van een lagere orde, en ons lichaam mag alleen meedoen als machine, liefst presterend op topniveau. 
Ratio is primair mannelijk, waardoor mannen vaak nog meer het contact met hun lijf,  gevoel en intuïtie kwijtraken en in hun hoofd leven. 
In alle programma's en trainingen van de reis van de man staat het herstellen van de balans tussen  4 niveaus van zijn centraal: spirit of essentie, hoofd(denken), hart (voelen, creativiteit), en lichaam (aarden, actie, handelen, gedrag) centraal. We zijn dus altijd ook fysiek bezig, waar je je kracht en vitaliteit kunt uitleven. Je rauwe energie heb je nodig! Je werkt in meditatie, in dans, theater, opstellingen, rituelen, initiaties aan alle lagen van je manzijn. Geen ontsnappen aan. Integratie in jezelf kan alleen als je lichaam, ziel en geest meer samenkomen en verbinden. Dit vergroot je welbevinden, je vermogen te ontspannen, je intelligentie, gezondheid en je functioneren op alle niveaus. 

Is dit eenvoudig? 

Absoluut niet. Wij gaan op avontuur, en dat is spannend. Voor iedereen die mee gaat. Onze ervaring is dat juist mannen onderling met elkaar een heel bijzondere sfeer kunnen maken waarin grote openheid en support ontstaat. En dat is uniek en niet te beschrijven, elke keer weer.  En maakt dat je thuis kunt komen in je man-zijn: met kracht, wijsheid, diepte en humor.

De ontwikkeling van volwassen mannelijkheid.    

Al twintig jaar zijn in het hoger onderwijs meer dan 50% meisjes, waar dat in de jaren 80 nog 30% was. Jongens en mannen raken hun bevoorrechte en veilige monopoliepositie kwijt sinds de tweede feministische golf in de jaren zeventig. Dat is volledig terecht en natuurlijk dat vrouwen hun gelijkwaardige positie zijn gaan opeisen. Vrouwen zijn dus de laatste decennia bezig aan een weg naar boven.  Voor mannen betekent dat dat de beweging is ruimte maken, afdalen, plek inleveren, delen. en dat zijn zaken die we niet geleerd hebben. De cijfers over hoe wij er als mannen voorstaan zijn schokkend: 95% van de gedetineerden in Nederland zijn man, 80% van de daklozen, en twee keer zoveel mannen als vrouwen beëindigen hun eigen leven. En als je al eens wat doet aan zelfontwikkeling zul je ook gemerkt hebben dat je als man in een soms beangstigende minderheid bent. Voel je dan nog maar eens veilig. Het vertelt mij in ieder geval dat ik het enorm de moeite waard vind om me met manzijn bezig te houden. Om bij te dragen aan volwassen, bewuste, krachtige en kwetsbare mannen. 

 Een andere oorzaak is dat vanaf de industriële revolutie vaders almaar minder thuis aanwezig zijn om hun zoon een positief voorbeeld te geven hoe een man te worden die kracht, focus, wijsheid, weet te verbinden met intuïtie en kwetsbaarheid. Daar waar voor ontwikkeling van vrouwen (terecht) veel aandacht is, hangt er rond de ontwikkeling van mannen naar een volwassen mannelijke identiteit  ook in 2020 soms nog een beeld alsof dat voor softies, losers en hippies zou zijn. De afwezige vader kreeg als het ware eenzame zonen. Mannen die zonder positief voorbeeld zoekende zijn naar hun identiteit als man. Mannen blijven zo gevangen in oude beelden van mannelijkheid, en zien en horen ook dat het mannen zijn die gefaald hebben in leiding geven aan de wereld, en verantwoordelijk zijn voor de huidige problemen van de planeet. 

Zo is een kwetsbare en nog onvolwassen mannelijke identiteit ontstaan die veel mannen achter een masker van zelfverzekerdheid beschermen. We duwen onze onzekerheid weg en kunnen maar slecht betekenisvol contact aangaan waarin we onze kracht en kwetsbaarheid weten te verbinden. Mannen onderling komen vaak niet verder dan elkaar beconcurreren, grappen maken en wantrouwen. Het gaat altijd goed met ons, en dat is natuurlijk onzin. Met niemand gaat alles goed. Ons leven bestaat uit fijne, goeie, mooie momenten en succes, en net zo goed uit moeilijke momenten, verlies, pijn en falen.
 
Naast de man die probeert alles bij het oude te Latem, waar hij de sterke is die het voor het zeggen heeft, is er de man die juist geleerd heeft om zijn vrouwelijke kant te ontwikkelen. Deze man heeft geleerd dat kwetsbaarheid, zorgzaamheid en zachtheid belangrijk zijn. zijn moeder was misschien feministe (zoals de mijne) en hij durft te huilen, en zijn gevoel te uiten. Maar een knoop doorhakken kan hij niet meer. Ook hij is uit balans. Soms kom ik in een gesprek over mannen waarbij alle mannelijke kwaliteiten als slecht worden gezien. De goede man is dan alleen nog lief, zacht en kwetsbaar. Als het niet zo labelend zou zijn zou je zeggen, dat is een vrouw. 

Heel langzaam groeien we naar  een mannelijke identiteit waarin zachte, meer vrouwelijke waarden samengaan met daadkracht. Een man die vanuit zijn hart knopen door kan hakken, focus en richting kan aanbrengen, en kan luisteren en invoelen. De man van nu is een man die zich aan het openen is. Voor zichzelf, en voor anderen.  Met ondersteuning en de vriendschap van anderen, zeker ook van andere mannen. Ik geloof dat mannen hier nu naartoe werken. Sterke, energieke, speelse, rauwe, en sensuele, zachte, voelende mannen. 

Bewustzijnsontwikkeling en avontuur

We praten er graag over: jezelf verbeteren, ontwikkelen en groeien. Vaak hebben we ook ideeën hóe we die verbetering kunnen bereiken. We willen graag afrekenen met de negatieve aspecten in ons gedrag. Vaak ligt de focus op het leren van vaardigheden, competenties, communiceren, etc. In dat perspectief ligt de nadruk op van buiten naar binnen, en op dingen steeds beter doen. Zo worstelen we wat af met onszelf. Hoe kun je leiden als je zo in gevecht bent met jezelf? Hoe vind je innerlijke harmonie?

In de huidige snel veranderende wereld is het belangrijk om dicht bij jezelf te blijven en dat begint met zelfbewustzijn. Met besef van eigen innerlijke kracht en waarde’, zo omschrijft Van Dale het bijvoeglijke naamwoord ‘zelfbewust’. Godfried IJsseling schrijft in het boek 'De zelfbewuste leider': “Vaak denken we: als ik mezelf accepteer zoals ik ben, dan heb ik ook geen motivatie meer om te veranderen. Het is een aardige gedachte maar zo werkt het niet in de praktijk. Het probleem is namelijk, dat je jezelf nodig hebt om te ontwikkelen. Je kunt het niet zonder jezelf. Als je jezelf afwijst, dan schaad je het vertrouwen in jezelf. Dit vertrouwen is onmisbaar om te transformeren.”

“Net zoals een verlegen kind alleen maar banger wordt als je boos wordt, zo word ook jij als volwassene er niet zekerder van wanneer je boos op jezelf blijft of wanneer je jezelf afwijst.” 

Die aandachtige en accepterende blik helpt je om je tekortkomingen te begrijpen; ze werkelijk te leren kennen. En die kennis - of anders gezegd zelfbewustzijn - vormt de basis voor waarachtige transformatie. Je zult zien waar die zogenaamde tekortkoming vandaan komt en dat die je ooit geholpen heeft om uitdagende situaties te ‘overleven’. Je ontdekt dan dat hoe zinnig dat overlevingsmechanisme toen ook was, het nu niet meer nodig is. 

Uiteindelijk ‘ontspant’ je overlevingsmechanisme zich. Het verdwijnt naar de achtergrond, niet omdat jij het naar de achtergrond forceert, maar omdat je het inzicht krijgt dat het niet meer nodig is. Je laat op dat moment niet je tekortkoming los, maar de tekortkoming laat jou los. Ontwikkeling niet omdat het moet, maar omdat het mág. Vanuit waardering voor jezelf. Niet omdat je beperkt en gemankeerd bent, maar omdat je zoekt naar creatieve expressie en groei, omdat je nieuwsgierig bent en wil ontdekken wat er nog meer is. Dat is niet alleen inspirerend, het is ook nog eens effectiever. Zo creëer je inzicht in jezelf. Je verlicht als het ware je binnenwereld en haalt die uit de schaduw van het onbewuste.

Heal of hel

Het ontwikkelen van een ruimer bewustzijn is makkelijk gezegd dan gedaan.  Als je anders gaat ‘kijken’ en anders bewust ‘zijn’, ga je ook anders ‘doen’. Bewustzijn is het vermogen om in het hier en nu te zijn. We ontwikkelen allemaal een ego, een persoonlijkheid om onze kwetsbaarheid te beschermen en ons te handhaven in het sociale verkeer. Onze ego patronen zijn vaak gericht op controle. Als je die gaat zien, wordt je er vrijer van. Het vraagt bereidheid tot zelfreflectie om deze patronen te doorzien. Daarnaast vraagt het veel oefening om oude gedragspatronen en overtuigingen los te laten en het verruimde bewustzijn om te zetten in nieuw gedrag. 

Wat zie je jezelf doen als het spannend wordt? Deze mechanismen manifesteren zich veelal onbewust op het moment dat de rode knop van het ‘reptielenbrein’ wordt ingedrukt. Het reptielenbrein is een alert brein dat constant mogelijk gevaar spot zodat het direct opdracht kan geven om te vluchten, vechten of te bevriezen. Dit komt onder meer tot uiting door hard te werken, te versnellen, diskwalificeren, pleasen of vanuit oververantwoordelijkheid ingrijpen en als ‘redder’ met oplossingen komen. De reactie tussen waarneming en actie is ultra kort waardoor we ons er vaak niet bewust van zijn. Dit bewustzijn ontwikkelen is een afdaling in je eigen schaduw, leren jezelf te observeren. Dit proces van bewustwording heeft 4 stappen die samen maken je HEAL. 
Herkennen, Erkennen, Accepteren en Loslaten van je schaduw. Elke stap is nodig. De meest lastige is Accepteren, maar laat hem weg, en wat je overhoudt is HEL.
 

De reis van de held

We gebruiken vaak 'de reis van de held' van Joseph Campbell. Hij ontdekte dat de heldenverhalen en sagen van over de hele wereld en van alle tijden één universeel verhaal vertellen: “de reis van de held”. De heldenreis is een metafoor voor de reis die je als mens maakt op weg naar jezelf, je authenticiteit, je hart. De verhalen geven moed, vertrouwen en inspiratie voor onderweg. De 8 fases van de heldenreis bieden houvast bij het ontdekken waar je bent op jouw reis als mens en wat daar de uitdagingen en valkuilen zijn. Je vindt bewustzijn over je gedrag, je gedachten en gevoelens. 

“Het is als de angst voor het donker: je bent bang voor het donker omdat je vermoedt dat daar in het duister iets zou kunnen zijn wat bedreigend is. De enige manier om die angst te doen verdwijnen is om het licht aan te doen. Dan zal blijken dat je angsten ongegrond zijn. Precies zo gaat het met het ‘verlichten’ van je binnenwereld: door alles in het licht te zetten verdwijnen de angsten, en blijkt het allemaal wel mee te vallen.” (Godfried IJsseling; De zelfbewuste leider, p. 53).