Mijn reisverhaal 

Ik ben opgegroeid in de jaren 70, in een modern gezin. Mijn moeder Giny had zich vrijgevochten van een traditioneel christelijk boerengezin met 14 kinderen op de Veluwe waarin zij voortbestemd was om te trouwen, kinderen te krijgen en het huishouden te doen. Ze ging in de jaren 50 sociale academie doen, en ontmoette daar mijn vader.  Mijn vader Jan was zoon van een politieman uit Den Haag, en groeide vooral op met het beeld om een gehoorzaam schaapje van God te zijn. Hij ging sociale academie doen. Waar mijn moeder veel ambitie in haar werk stopte en zich met feminisme en vrouwenstudies bezig ging houden, was mijn vader ongelukkig, en weinig succesvol in zijn werk als maatschappelijk werker. Hij worstelde met dat beeld van zichzelf als klein en gehoorzaam. Hieronder een voor mij belangrijke herinnering.  

Ik was 14, en heette Jan Ynze, toen ik mijn vader Jan hoorde huilen, en tegen mijn moeder zeggen dat hij niet naar zijn studiedag durfde omdat hij er zo tegenop zag de confrontatie met zichzelf aan te gaan. Hij was in zijn werk als maatschappelijk werker zichzelf kwijtgeraakt, en isoleerde steeds meer in zijn organisatie. Hij voelde geen waardering, noch van zichzelf, noch vanuit de organisatie. Hij was wanhopig, en zag geen uitweg. Ik voelde me verward. Het beeld van míjn vader, de sterke held, brak aan stukken en ik wist niet waarmee dat te vervangen. Ik verloor de verbinding met hem. Vanaf dat moment vertelde ik mijn vriendjes dat ik Ynze heette, en niet Jan Ynze. Later begreep ik dat ik vooral pijn gevoeld had, zijn pijn en verdriet, en mijn eigen pijn omdat ik mijn vader miste als steun en voorbeeld. Later ben ik me gaan verdiepen waarom zoveel mannen zoeken naar hun identiteit, moeite hebben om hun kracht en kwetsbaarheid te verbinden. Op  die zoektocht heb ik veel geleerd, en kom ik steeds dichter bij mijn essentie als man.   

Het feminisme van mijn moeder maakte dat ik een beeld van mijzelf kreeg dat ik als man niet deugde, of in ieder geval moest oppassen, want mannen waren potentiele verkrachters. Niet dat mijn moeder dat zo gezegd heeft tegen mij, maar mijn vader was niet aanwezig om mij een positief beeld mee te geven hoe man te worden. Ik heb geleerd van hem om kwetsbaar te mogen zijn, en dat te uiten. Van haar heb ik geleerd om verantwoordelijkheid te nemen voor wat ik doe. Later heb ik vele mannen om mij heen als gids gebruikt om te leren hoe ik man wil zijn. Hoe mijn stootkracht en daadkracht te ontwikkelen en verbinden met kwetsbaar en open zijn, en zelf ook los te komen van het beeld dat ik nooit goed genoeg ben. De reis van de man is voor mij persoonlijk een nieuwe stap daarin, waarin ik mijzelf, mijn ervaringen en achtergond gebruik om bij te dragen aan ontwikkeling van andere mannen.

Ervaring:
 Alles wat ik doe is gebaseerd op 30 jaar ervaring met leren en ontwikkelen als trainer, coach, en manager.  En vooral op ruim 50 jaar eigen levenservaring, waarin mijn eigen persoonlijke ontwikkeling als man onafgebroken belangrijk voor me is geweest. Met vallen en opstaan.

Werkervaring
2020:   start de reis van de man
1998 - 2019: zelfstandig trainer en coach
2012 - 2019 manager leren en ontwikkelen - Pantar
2003 - 2012 trainer, coach - Pantar
1990 - 1998 zelfstandig trainingsacteur

Opleidingen:
systemisch transitiemanagement, scrum master, trainersopleiding samenwerken, trainersopleiding integriteit, systeemdynamiek in organisaties, intervisiebegeleider, HBO docent drama.

Persoonlijke ontwikkeling:
Mindfullness en non-dualiteit, lichaamswerk, gestalttraining, karate, theater, dansexpressie, bergtochten voor jongens, kok en eigenaar van huiskamer-restaurant.